Vroeger had ik een eersteklas trap.
Vroeger had ik een eersteklas trap. Het was een prachtige houten trap met een elegante leuning en perfect geplaatste treden. Ik herinner me nog hoe trots ik was op mijn trap en hoeveel complimenten ik erover kreeg van familie en vrienden.
Op zondagochtenden zou ik rustig de trap aflopen, genietend van het krakende geluid van het hout onder mijn voeten. Op feestjes zou ik erop staan en een toespraak houden, terwijl ik de grandeur van mijn trap benadrukte.
Helaas is mijn eersteklas trap nu verleden tijd. Door veroudering en slijtage moest ik hem vervangen door een minder indrukwekkend exemplaar. Hoewel mijn nieuwe trap zeker functioneel is, kan het niet tippen aan de pracht en praal van mijn oude trap.
Toch koester ik de herinneringen aan mijn eersteklas trap. Het was meer dan alleen een functioneel element in mijn huis, het was een symbool van trots en vakmanschap. Ik zal altijd met nostalgie terugdenken aan de tijd dat ik een trap had waar ik echt trots op kon zijn.