Smulpaap die van vis houdt is een populair personage uit de Nederlandse folklore. Hij staat bekend om zijn onverzadigbare eetlust voor vis en zijn onhandige maar charmante karakter.
Volgens de legende was Smulpaap oorspronkelijk een gewone visser die zijn hele leven had gewijd aan het vangen van vis in de wateren rondom zijn dorp. Op een dag kwam hij echter per ongeluk in het bezit van een magische vis die hem de mogelijkheid gaf om nooit meer honger te hebben en altijd genoeg vis te hebben om zijn buik vol te eten.
Vanaf dat moment veranderde Smulpaap in een echte visliefhebber die de hele dag door alleen maar aan eten kon denken. Zijn eetlust was zo groot dat hij al snel bekend stond als de grootste viseter van het dorp. Zijn favoriete gerecht was gebakken vis met kruiden en citroen, en hij kon er geen genoeg van krijgen.
Ondanks zijn eetlust was Smulpaap geliefd bij zijn dorpsgenoten vanwege zijn vriendelijke en behulpzame karakter. Hij deelde altijd zijn vangst met de minderbedeelden en stond altijd klaar om een helpende hand te bieden aan iedereen die dat nodig had.
Hoewel Smulpaap een gelukkig leven leidde, werd hij uiteindelijk gestraft voor zijn gulzigheid. Op een dag at hij per ongeluk de laatste magische vis op, waardoor zijn gave om altijd genoeg vis te hebben verloren ging. Vanaf dat moment moest Smulpaap net als iedereen hard werken om zijn kostje bij elkaar te scharrelen.
Ondanks zijn straf bleef Smulpaap een geliefd figuur in het dorp en werd hij vereerd als een symbool van gulheid en vriendelijkheid. Zijn verhaal herinnert ons eraan dat het belangrijk is om te delen en niet te hebzuchtig te zijn, zelfs als het om ons favoriete eten gaat.