In de wereld van de visserij zijn er vele oude termen en benamingen die worden gebruikt om diverse voorwerpen en apparatuur aan boord van een schip aan te duiden. Een van deze oude vissersbenamingen is ‘harington’, een term die wordt gebruikt om een houten ton te beschrijven die vroeger werd gebruikt om haring in te bewaren.
De harington was een essentieel onderdeel van de visserij-industrie in vroegere tijden, toen haring een belangrijke bron van voedsel en handel was. De tonnen werden gebruikt om de verse haring in op te slaan, zodat deze kon worden geconserveerd en getransporteerd naar markten en handelshavens. De tonnen werden vaak gemaakt van hout en waren van een specifiek formaat en vorm om optimaal te kunnen worden gestapeld en vervoerd.
Naast het bewaren van haring werden de haringtonnen ook gebruikt voor andere doeleinden aan boord van een vissersschip. Zo werden ze soms gebruikt als zitplaatsen voor de bemanning of als tafels om vers gevangen vis op te fileren. De tonnen waren ook handig om andere voorraden en gereedschappen in op te bergen, waardoor ze een veelzijdig en essentieel onderdeel van het scheepsleven waren.
Hoewel de harington tegenwoordig niet meer zo veel wordt gebruikt in de visserij, blijft de term nog steeds bestaan als een herinnering aan de rijke geschiedenis van de zeevaart en de visserij. Het is een voorbeeld van hoe oude vissersbenamingen en -tradities levend worden gehouden in de moderne wereld, als een eerbetoon aan de vissers van weleer en hun belangrijke rol in de maritieme geschiedenis.