Die bink lag in de foyer te slapen
De bink lag daar, in de foyer van het theater, te slapen. Zijn lange donkere haren vielen nonchalant over zijn gespierde borstkas. Zijn gezicht was ontspannen en vredig, alsof hij de hele wereld aankon in zijn slaap.
Het was een vreemd gezicht, zo’n stoere kerel die lag te slapen in een openbare ruimte. Mensen liepen langs, keken even verbaasd naar hem en gingen dan weer verder met hun bezigheden. Sommigen fluisterden tegen elkaar, anderen maakten stiekem een foto van hem.
Maar de bink lag ongestoord te slapen, alsof hij zich van geen kwaad bewust was. Misschien had hij wel te diep in het glaasje gekeken, of was hij gewoon moe van een lange dag. Wie zal het zeggen?
Toch had hij iets mysterieus en aantrekkelijks over zich. Zijn gespierde armen en brede schouders deden menig vrouwenhart sneller kloppen. En zijn onschuldige gezicht in die diepe slaap maakte hem bijna onweerstaanbaar.
Uiteindelijk werd hij wakker, langzaam rekte hij zich uit en keek verward om zich heen. Hij leek even niet te weten waar hij was en hoe hij daar terecht was gekomen. Maar al snel herinnerde hij zich de avond ervoor en glimlachte breed.
De bink stond op, streek zijn haren glad en liep zelfverzekerd de foyer uit. De mensen keken hem na, vol bewondering en nieuwsgierigheid. Wie was die mysterieuze man die daar lag te slapen? En waarom had hij zo’n diepe indruk achtergelaten?
Misschien zullen we het nooit weten. Maar één ding is zeker: die bink zal altijd in de herinnering blijven als de man die in de foyer lag te slapen. En misschien, heel misschien, zullen we hem ooit weer tegenkomen, in een andere mysterieuze situatie waarin hij ons zal verbazen en intrigeren.